صبح امید

ایجاز شاعرانه ی چشم تو تا کنون

ما را کشانده است به اعجازی از جنون

هر روز در هوای تو پرواز می کنیم

هر روز می شویم چو خورشید ، سرنگون

تا آستین به قصد تو بالا زدیم شد

شمشیرهای تشنه به خون از کمر برون

باید امید هر چه فرج را به گور برد

بیهوده می بری دل ما را ستون ستون...

این شعر هم ردیف غزل های چشم توست

زخمی نزن که قافیه افتد به خاک و خون
پاسخ:دلبرا در هوس دیدن رویت دل من تاب ندارد نگهم خواب ندارد،قلمم گوشه دفتر، غزل ناب ندارد همه گویند به انگشت اشاره مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد تو کجایی گل نرگس؟ از فراقت دل من تاب ندارد اللهم عجل لولیک الفرج 

عزیزا کاسه ی چشمم سرایت
میان هر دو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی باز
نشیند خار مژگانم به پایت...
پاسخ:گر میسر نشود بوسه زدن پایش را ،هر کجا پا بنهد بوسه زنم جایش را